Budynek szkoły i sala gimnastyczna z tablicą pamiątkową

Zabytki

Opis objektu

Pierwotnie gmach szkolny był trzypiętrowym budyniem zbudowanym z czerwonej cegły, uzupełnionym latach 1927-1928 o czwartą kondygnację. Całość zdobią gzymsy dookólne i (pseudo)ryzality. Do dnia dzisiejszego zachowały się flankujące kolumny i część dawnego portalu. Wewnątrz znajdują się bogato zdobione klatki schodowe, sklepienie krzyżowe oraz przeszklone ołowiane, kolorowe okna w audytorium. Jednokodyngnacyjna hala sportowa została domknięta czterospadowym dachem oraz wieżyczką.

Historia obiektu

Wybudowany w latach 1901-1902 kompleks szkolny oddano do użytku w kwietniu 1902 roku jako mieszaną szkołę podstawową dla 70 uczniów i ucznic, z dwiema klasami mieszanymi oraz sześcioma klasami chłopięcymi i żeńskimi. Latem 1915 roku budynke został przemianowany na Szkołę Pestalozziego. Dzięki podwyższeniu w latach 1927-1928 budynku o jedną kondygnację można było pomieścić dodatkowych siedem klas przy równoczesnym zmniejszeniu ich liczebności. W czasie II wojny światowej szkoła służyła jako szpital rezerwowy, a gimnazjum jako stacja formowania wojsk, przez co została poważnie uszkodzona przez ostrzał artyleryjski. Po wojnie przeprowadzono kompleksowy remont całości komplesu szkolnego – od tego momentu działały tu rownocześnie cztery różne szkoły. Ze względu na wielkość budynku, obok swej pierwotnej funkcji służył również jako miejsce spotkań i imprez mejskich.
Z biegiem lat szkołę podstawowa przekształcono najpierw w liceum, później w poszerzone liceum, a od 1990 roku w miejskie gimnazjum.